🔹دونالد ترامپ در دوره دوم ریاستجمهوری خود، بیش از هر زمان دیگری مرزهای سنتی سیاست خارجی آمریکا را درنوردیده و بهصراحت وارد سیاست داخلی کشورهای دیگر شده است؛ رویکردی که منتقدان آن را تلاشی برای «مگاسازی» جهان و صدور نسخهای جهانی از ملیگرایی پوپولیستی آمریکایی میدانند.
🔹در حالی که رؤسایجمهور پیشین آمریکا معمولاً دستکم در ظاهر، اصل عدم مداخله در سیاست داخلی دیگر کشورها را رعایت میکردند، ترامپ این قاعده نانوشته را کنار گذاشته است. او نهتنها از نامزدهای خاص در کشورهای دیگر حمایت میکند، بلکه با استفاده از اهرمهای اقتصادی، سیاسی و حتی نظامی، میکوشد نتایج سیاسی مطلوب خود را رقم بزند.
🔹ترامپ خود را رهبر یک جنبش جهانی میبیند؛ جنبشی که بر ملیگرایی، مخالفت با مهاجرت گسترده، تضعیف نهادهای لیبرال و اولویتدادن به «کشور خودمان» استوار است. در این چارچوب، او از رهبران و احزابی حمایت میکند که یا بهطور مستقیم او را میستایند یا از نظر ایدئولوژیک به پروژه «اول آمریکا» نزدیک هستند.
