🔹منطق زور حاکم بر منطقه غرب آسیا که در تازه‌ترین نمود خود، تجاوزی آشکار علیه تمامیت ارضی ایران از سوی رژیم اسرائیل را رقم زد، اجماع دولت‌های منطقه برای رسیدن به سازوکار تأمین امنیت در غرب آسیا، مبتنی بر مشارکت جمعی را بیش از هر زمان دیگری ضروری می‌سازد.
🔹تغییر نگاه به جایگاه جمهوری اسلامی ایران در منطقه، مهمترین دستاور کشورهای حاضر از جنگ ۱۲ روزه رژیم اسرائیل علیه ایران و به نوعی مهر تأیید بر درستی مسیری است که کشورهایی چون عربستان سعودی و مصر در طول چند سال اخیر آن را پیموده‌اند.
🔹اگر تا پیش از این ایران برای برخی از کشورهای منطقه تهدیدی بالقوه و عامل بی‌ثبات‌کننده منطقه تعریف می‌شد و به واسطه این تعریف مبالغ هنگفتی از پترودلارهای خلیج‌فارس به کارخانه‌های اسلحه‌سازی آمریکا روان؛ این تعریف دستکم در سال‌ها، ماه‌ها و هفته‌های اخیر با تغییری محسوس روبرو شده است. عربستان سعودی به نیابت از همه کشورهای حاشیه خلیج فارس، نگاه خود به تهران را از رقیبی تهدیدکننده به همسایه‌ای قابل معاشرت تغییر داده است.
🔹اینکه آیا چنین تغییری به معنای «شیفت پارادایمی» در دکترین ریاض است یا تاکتیکی برای حراست از آرامش تاسیسات آرامکو، اهمیت چندانی نخواهد داشت زمانی که در عمل تداوم یابد و بدانیم که نگاه تهران هم می‌تواند متناسب با آن تعریف شده باشد.
