🔹در روزهایی که شعلههای جنگ، مرزها و دلها را در مینوردند، چیزی ژرفتر از گلوله و خاکستر در این سرزمین شکل گرفت «اتحاد»، اتحادی که نه در هیاهوی سیاست که در خون پاک فرزندان این خاک معنا یافت.
🔹آری ما خانوادهایم نه از آن دست خانوادههایی که تنها با مرز یا زبان گره خورده باشند، بلکه خویشاوندانی از تبار تاریخ از نسل ریشههای در خاک مانده و شاخههایی که در آسمان فرهنگ افراشتهاند. پیوند ما به خون است و به باور. مردمی هستیم با حافظهای زخمی اما سرافراز؛ مردمی که سدهها تیغ تفرقه را از سوی دشمن غدار بر پیکر خود دیدهاند و هنوز ایستادهاند. روزگاری ما را در میان طوفانهای نفاق پراکندند، برگبرگ هویتمان را در باد غربت افکندند اما هنوز قلبمان برای یکدیگر میتپد.
🔹ما با هم زندهایم و بیهم در طوفان تاریخ گم خواهیم شد. بگذاریم یاد حاجیزادهها و رایانها نه در قابها که در وجدان بیدار این ملت زنده بماند. بگذاریم این اتحاد که در تندباد خون آزمایش شد، چراغ آینده ما باشد.
🔹ایران نه فقط خاک ماست؛ ایران خانواده ماست و این خانواده آموخته است که در برابر ظلم تنها یک سرنوشت دارد و آن «پیروزی» است که از اتحاد برمیآید.
