🔹 در هفته‌های اخیر، موضوع مذاکره با آمریکا بار دیگر به یکی از مسائل داغ و حساس در فضای سیاسی ایران تبدیل شده است. این موضوع همواره طرفداران و مخالفان خاص خود را داشته، اما تغییر لحن و رفتار طرفداران مذاکره در این دوره، به‌وضوح قابل‌مشاهده است. پیش‌تر، بیشتر شاهد تحلیل‌ها و بیان دیدگاه‌های مختلف بودیم، اما اکنون رفتارها به شکلی رادیکال‌تر و تهاجمی‌تر در حال ظهور هستند. این تغییرات نه‌تنها فضای سیاسی داخلی را متشنج‌تر کرده، بلکه پیامدهای قابل‌توجهی نیز در سطح بین‌المللی دارد.
حمله به مخالفان داخلی
🔹 یکی از ویژگی‌های جدید رفتار طرفداران مذاکره، حمله مستقیم به مخالفان داخلی است. این گروه‌ها دیگر به تحلیل و بیان دلایل خود اکتفا نمی‌کنند، بلکه به برچسب‌زنی، تحریف واقعیت‌ها و ایجاد فضای دوقطبی شدید روی آورده‌اند. هرگونه نقد یا نگرانی از پیامدهای احتمالی مذاکره، به‌سرعت با عناوینی نظیر “تندرو”، “ضد مذاکره” یا “مخالف پیشرفت” سرکوب می‌شود. این روش‌ها بیشتر از آنکه بر پایه منطق و گفت‌وگوی سازنده باشند، به دنبال حذف صداهای منتقد و انفعال مخالفان است.
علاوه بر این، ابزارهایی همچون سیاه‌نمایی شرایط موجود و پیش‌بینی‌های هراس‌برانگیز نیز به‌طور گسترده استفاده می‌شود. عباراتی مانند “اگر این فرصت از دست برود، جنگ و بحران اقتصادی حتمی است” یا “تنها راه نجات، مذاکره است”، در واقع تلاشی برای ترساندن جامعه و تحمیل یک دیدگاه خاص است. این در حالی است که بسیاری از این ادعاها بیشتر به جنگ روانی شباهت دارند تا تحلیل‌هایی مبتنی بر واقعیت‌های موجود.
تطهیر ترامپ
🔹 در کنار این رفتارهای داخلی، یکی از نکات شگفت‌انگیز، تطهیر چهره ترامپ توسط برخی از این گروه‌هاست. در حالی که سیاست‌های ترامپ تنها ایران را هدف نگرفته بود و کشورهای متعددی نظیر اروپا، کانادا، مکزیک و حتی دانمارک نیز از اقدامات او متضرر شدند، طرفداران مذاکره تلاش می‌کنند تا چهره‌ای مثبت از او ارائه دهند. این تطهیر، نه‌تنها واقعیت‌های تاریخی و حتی اظهارات پیشین خودشان علیه ترامپ را نادیده می‌گیرد، بلکه به نظر می‌رسد تلاشی است برای توجیه سیاست‌های خود در قبال مذاکره با آمریکا.
ارسال پالس ضعف
🔹 رفتارهای اخیر طرفداران مذاکره یک پیامد خطرناک دیگر نیز به همراه دارد: ارسال پالس ضعف به طرف مقابل. وقتی در داخل کشور، فضای سیاسی به این شکل دوقطبی و متشنج می‌شود، طرف آمریکایی این پیام را دریافت می‌کند که ایران در موضع ضعف قرار دارد و مجبور است هر توافقی را بپذیرد. این تصور می‌تواند قیمت تمام‌شده مذاکرات را به‌شدت افزایش دهد و طرف مقابل را به اعمال فشار بیشتر تشویق کند.
پیام‌های روانی که از این فضای داخلی به طرف آمریکایی ارسال می‌شود، این تصور را ایجاد می‌کند که ایران چاره‌ای جز پذیرش شرایط پیشنهادی ندارد. این موضوع، نه‌تنها مذاکرات را در موقعیت آسیب‌پذیری قرار می‌دهد، بلکه احتمال دستیابی به توافقی منصفانه و متوازن را نیز کاهش می‌دهد.
نتیجه‌گیری
🔹 رفتارهای اخیر طرفداران مذاکره، از حمله به مخالفان داخلی گرفته تا تطهیر ترامپ و ارسال پالس ضعف به آمریکا، همگی نشان از تغییرات جدی در فضای سیاسی دارد. این اقدامات، به جای تقویت موضع ایران، باعث پیچیدگی بیشتر شرایط و تضعیف قدرت چانه‌زنی در مذاکرات می‌شود.
برای دستیابی به یک نتیجه مطلوب، ضروری است که از رفتارهای تهاجمی، دوقطبی‌سازی و تحریف واقعیت‌ها پرهیز شود. تنها با ایجاد فضایی منطقی و مبتنی بر وحدت داخلی است که می‌توان از موضع قدرت وارد مذاکرات شد و منافع ملی را تضمین کرد.
✍🏻 رضوانی
