🔹 در حالی که مذاکرات اخیر میان ایران و آمریکا به نقطه حساسی رسیده، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با انتشار گزارشی محرمانه درباره برنامه هسته‌ای ایران، بار دیگر ادعاهایی را مطرح کرده که همزمانی آن با هم مانند دوره‌های پیشین فشار و مذاکرات هسته‌ای تامل‌برانگیز است.
🔹 اگرچه این گزارش طبق روال محرمانه تنظیم شده، اما مطابق یک روند آشنا، محتوای آن بلافاصله در اختیار رسانه‌های غربی قرار گرفته و فضای روانی جدیدی علیه ایران به راه انداخته است. این نوع نشت هدفمند اطلاعات، سابقه‌ای طولانی دارد و همواره در بازه‌هایی رخ می‌دهد که جمهوری اسلامی ایران و کشورهای غربی در آستانه توافق یا درگیر مذاکرات فشرده هستند.
🔹 در همین رابطه، نشریه آمریکایی یو‌اس‌ای‌تودی در مطلبی نوشته است:
«گزارش جامع آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، راه را برای فشار ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه و آلمان برای اعلام نقض تعهدات عدم اشاعه توسط ایران هموار می‌کند.»
🔹 این تحلیل به‌خوبی نشان می‌دهد که گزارش آژانس صرفاً یک ابزار فنی یا نظارتی نیست، بلکه کارکردی سیاسی یافته و در راستای تامین اهداف کشورهای غربی برای فشار بیشتر بر تهران به کار گرفته می‌شود.
🔹 نکته قابل توجه اینکه تنها چند ساعت پس از انتشار این گزارش، نیویورک‌تایمز اعلام کرد که ایالات متحده نخستین پیشنهاد رسمی خود برای دستیابی به توافق هسته‌ای را به ایران ارائه کرده است؛ پیشنهادی که در آن از تهران خواسته شده تمام سطوح غنی‌سازی اورانیوم را متوقف کند.
🔹 در همین بازه، برخی رسانه‌ها با تیترهایی مانند «افزایش ذخایر اورانیوم ایران علیرغم مذاکرات» یا «در بحبوحه رایزنی‌ها، ایران غنی‌سازی را افزایش داد» تلاش دارند چنین القا کنند که اگر مذاکرات به بن‌بست برسد، این ایران است که مقصر خواهد بود. این در حالی است که همان رسانه‌ها، به‌صورت هماهنگ، اشاره‌ای به اقدامات مخرب آمریکا، از جمله اعمال تحریم‌های تازه در حین مذاکرات، کارشکنی‌های مستقیم واشنگتن در مسیر دیپلماسی و مواضع زیگزاگی مقامات آمریکایی ندارند.
🔹 این برخورد دوگانه رسانه‌ای و همزمانی عجیب گزارش‌های آژانس با مراحل حساس مذاکرات، بار دیگر این واقعیت را نشان می‌دهد که نهادهای بین‌المللی، علیرغم ادعاهای خود، مستقل عمل نمی‌کنند و به عنوان ابزارهایی در دست قدرت‌های غربی برای اعمال فشار هدفمند عمل می‌کنند.
✍🏼رضوانی
