🔹 اکثر اقوام ساکن خاورمیانه، از جمله یهودیان بومی، مسلمانان، آشوری‌ها و دروزی‌ها، از نظر قوم‌شناسی و زبانی به خانوادهٔ بزرگ سامی تعلق دارند. این اشتراک نژادی به معنی نزدیکی فرهنگی یا اتحاد سیاسی نیست، بلکه تنها بیانگر ریشه‌های تاریخی و زبانی مشترک است.
🔹 در این میان، دروزی‌ها که به زبان عربی صحبت می‌کنند و ریشه‌ای عربی-سامی دارند، موقعیتی ویژه در اسرائیل یافته‌اند که آن‌ها را از سایر عرب‌تبارها متمایز می‌کند.
🔹 علت این تمایز نه نژاد، بلکه پیوند سیاسی-امنیتی است. دروزی‌ها تنها گروه عرب‌زبان داخل سرزمین‌های اشغالی هستند که به‌طور رسمی و گسترده در “ارتش اسرائیل” خدمت می‌کنند و در سطوح بالای امنیتی و نظامی حضور دارند.
🔹 اصطلاح «برادرانمان» برای دروزی‌ها در در گفتمان رسمی و رسانه‌ای اسرائیل بیش از آن‌که ناشی از یک همبستگی عمیق فرهنگی یا قومی باشد، حاصلِ یک رابطه راهبردی امنیتی و وفاداری اثبات‌شده است. آن‌ها نه‌فقط شهروند، بلکه «هم‌رزم» محسوب می‌شوند، که این جایگاه را هیچ‌یک از دیگر گروه‌های اقلیت عربی از جمله مسیحیان و مسلمانان ندارند.
✍🏼 رضوانی
